Dzieci potrzebują w swoim życiu zabawy równie mocno jak jedzenia, picia czy snu. Zabawa jest podstawową formą ich aktywności, w której poznają siebie, odkrywają świat, a w nim innych ludzi, opanowują liczne umiejętności i intensywnie rozwijają się w różnych zakresach. Rodzi się jednak pytanie, czy w obecnym, zabieganym świecie, mają na nią czas? Czy między przedszkolem (bądź szkołą) a zajęciami z języków, gry na instrumencie, zajęciami sportowymi, z ceramiki, szycia czy tańca, mają jeszcze czas na odpoczynek i spokojną, swobodną, naturalną dla dziecka zabawę? Jak to u Was wygląda?

Zabawa nie jest stratą czasu, to kluczowy czynnik rozwoju dziecka, często niedoceniany przez dorosłych, bagatelizowany i marginalizowany. Rodzice, a także nauczyciele uważają, że zabawa to swoisty „przerywnik” pomiędzy aktywnościami, w ich ocenie ważnymi, dzięki którym dziecko może rozwijać się, odnosić szkolne sukcesy, a także przygotowywać do przyszłego – zawodowego czy społecznego – funkcjonowania. Nauka, zajęcia dodatkowe często traktowane są z najwyższą uwagą, pietyzmem, zaś zabawa jest przy nich tylko dodatkiem, na który nie zawsze jest czas. Jakże często wpadamy w pułapkę „inwestowania” w dziecko (w kolejne lekcje, kursy) w poczuciu dbania o lepszą przyszłość dziecka i z chęci pokazania mu i chyba po części „reszcie świata”, że jesteśmy wspaniałymi, kochającymi rodzicami. I zapewne tak jest, ale chcąc aktywnie wspierać rozwój dziecka warto zadbać o czas na zabawę (także wspólną), na rozmowę i budowanie relacji.

Zabawa jest drogocennym darem danym dziecku, to czas:

• odkrywania i rozwijania swoich możliwości, uczenia się siebie;
• poznawania i opanowywania mechanizmów społecznych;
• rozpoznawania własnych zainteresowań, pasji, preferowanych aktywności;
• uczenia się i utrwalania osiągnięć kulturowych, poznawania i uwewnętrzniania tradycji, zwyczajów typowych dla grupy, w której dziecko żyje i się rozwija;
• uczenia się rozróżniania tego co dobre od tego co złe;
• dzielenia się doświadczeniem i zgromadzoną wiedzą;
• prób w robieniu rzeczy nowych i sprawdzania swoich potencjalnych umiejętności;
• nabywania kompetencji – komunikowania się (mówienia i słuchania), negocjowania, ustępowania, przekonywania innych do swojego zdania, do swoich pomysłów;
• relaksu, odprężenia, podejmowania działania dla samej przyjemności bycia aktywnym w ulubionej formie;
• usprawniania umiejętności fizycznych – motorycznych i manualnych;
• gdy niejako mimochodem człowiek rozwija się we wszystkich możliwych obszarach, gdy wspierany jest jego wielostronny rozwój itp.

Drodzy Rodzice! Mając intencję optymalnego wspierania rozwoju własnego dziecka, zadbajmy przede wszystkim o to, by miało ono czas na spokojną zabawę. Dziecko nie potrzebuje nadmiaru zabawek, potrzebuje wolnego czasu i zabawek, które  będą mogły być różnie wykorzystane, które będą pobudzały wyobraźnię, dawały możliwość zróżnicowanej zabawy, będą zachętą do myślenia i aktywności. Potrzebują też naszej uważności i gotowości wsparcia, czasami także włączenia się w zabawę (na zaproszenie dziecka). W ten sposób będziemy sprzyjać rozwojowi dziecka, bez przemęczania, narzucania, zniechęcania, co ma miejsce, gdy nadmiernie obciążamy je dodatkowymi zajęciami. Skutki mądrze zorganizowanego czasu, zadbania o to, by dziecko mogło się bawić, nie tylko będą bardzo dobre, ale mogą nas mocno zaskoczyć – intensyfikacją rozwoju, poprawą nastroju dziecka, poczuciem zrelaksowania i większego spokoju.

Jestem bardzo ciekawa w co lubią bawić się Wasze dzieci. Podzielcie się proszę w komentarzach, w jakie zabawy dzieci najchętniej bawią się samodzielnie, a jakie wybierają, gdy im towarzyszycie w tej aktywności?

Pozdrawiam i życzę radosnej zabawy!