Hans-G. Gadamer powiedział: „W każdej rozmowie panuje duch dobry lub zły, duch zatwardziałości lub duch otwarcia się ku sobie i płynnej wymiany między JA i TY”. Umiejętność komunikowania się z innymi coraz częściej uznawana jest za kluczową kompetencję przyszłości. Postulowane jest, by tej umiejętności uczyć w szkole w ramach osobnego przedmiotu – lekcji z zakresu komunikacji interpersonalnej. Bo choć uczeni byliśmy w szkole zasad gramatyki, składni, rozwijaliśmy słownictwo – to dość rzadko udawało się nam wchodzić w autentyczny dialog. Rzadko mogliśmy też mieć poczucie, że zostaliśmy wysłuchani.
Jaka będzie rozmowa – dobra czy zła, budująca czy dewastująca, pokojowa i życzliwa czy pełna agresji – zależy od nas. Jak wielu ludzi nie ma opanowanych podstaw dobrej komunikacji możemy zauważyć na co dzień – w telewizji, w sklepie, w urzędzie. Wyrzucamy z siebie agresję, frustracje, żądania – a czy potrafimy w naszym rozmówcy dostrzec partnera, drugiego człowieka?
Rozmowa to spotkanie, to okazja do lepszego poznania się, do zrozumienia, do podzielenia się swoimi przekonaniami, oczekiwaniami, potrzebami. Dobra rozmowa to więź, to nić porozumienia, podzielenia się myślą, opinią, spostrzeżeniem.
Rozmowa to kontakt między osobami, czas otwarcia na rozmówcę. To też czas słuchania, poznania drugiego człowieka i jego zdania, przekonań, potrzeb. Mówienie i słuchanie to czas wymiany, współ-dzielenia się, komunikacji, która buduje więź. Może to być czas dobry lub zły, czas budowania lub rujnowania szans na to, by zbudować zaufanie. To też czas, który otwiera nas i naszego rozmówcę, lub przekreśla szanse na porozumienie. Według koncepcji Analizy Transakcyjnej (AT) komunikacja to czas wymiany, „budowania osoby”. To proces, który wpływa na to, kim jesteśmy. Istnieje związek między jakością komunikacji a jakością życia, między tym, w jaki sposób mówisz, słuchasz, a tym kim jesteś.
Zawsze, gdy ludzie się komunikują – rozwijają się. Częścią tego co się dzieje w tej relacji jest współpraca w tworzeniu ich tożsamości, charakteru.
Rozmowa to nie tylko mówienie, ale też słuchanie.
Rozmowa to nie tylko dzielenie się swoimi poglądami, ale także wysłuchanie poglądów rozmówcy.
Rozmowa to nie tylko okazja do „wygadania się”, ale też czas, by „wygadał się” nasz rozmówca.
Rozmowa to nie tylko czas pozyskania informacji od rozmówcy, ale też dzielenia się informacjami, które my posiadamy.
W końcu:
Rozmowa to czas bycia razem.
Rozmowa to czas budowania relacji.
Rozmowa to też czas ćwiczenia uważności, cierpliwości i wrażliwości.
Jesteśmy zagonieni, pracujemy coraz więcej i intensywniej. Mierzymy się ze stresem, codziennymi problemami i licznymi wyzwaniami dnia codziennego. A rozmowa to zatrzymanie, możliwość refleksji, zdobycia rady, usłyszenia tego czego sami nie dostrzegamy. Gdy nasze życie i komunikacja coraz częściej przenosi się do wirtualnego świata, każda bezpośrednia rozmowa staje się jeszcze bardziej istotna. Staje się lekcją bycia razem.
Rozmawiajmy, bądźmy ze sobą, spotykajmy się, słuchajmy nawzajem. Coraz mniej ludzi to rozumie i potrafi.
Miłej rozmowy!
Ps. Jeśli zechcesz porozmawiać daj znać 😊