Zgłębiałam ostatnio dość intensywnie temat motywowania dzieci do nauki i zagadnienie indywidualizacji, bo przypadła mi przyjemność poprowadzenia kilku szkoleń z tych tematów dla nauczycieli przedszkoli i szkól podstawowych. Tym, co mnie buduje po tych szkoleniach, jest fakt poszukiwania przez niektórych nauczycieli nowych form dotarcia do dzieci i zgoda, co do tego, że zmiana jest potrzebna.
Znamy już harmonogram powrotu uczniów do edukacji stacjonarnej. Wiemy, że pierwsi na stałe do szkół wrócą uczniowie klas I-III, później stopniowo (hybrydowo) także starsi. W końcu, 31 maja wszyscy uczniowie mają już być ponownie w szkolnych murach.
Po roku edukacji zdalnej, dość szeroko ograniczonych kontaktów społecznych, wielogodzinnej edukacji przed monitorami, w słuchawkach na uszach powrót do „normalności” jest potrzebny – nie mam co do tego wątpliwości. Dzieci i młodzież muszą odbudować się psychicznie, emocjonalnie, a przede wszystkim społecznie. Potrzebują kontaktów, rozmów, śmiechu i bycia w grupie.
David Lewis w swojej książce „Jak wychować zdolne dziecko” wyraził pogląd, że „dziecko rodzi się wszechstronnie uzdolnione, z pełną możliwością rozwoju we wszystkich kierunkach, potencjalną wybitną inteligencją i zadatkami na rozwijanie wielkiej twórczości oraz dużym talentem społecznym. Trzeba stworzyć mu możliwości ich maksymalnego rozwoju”. Skierował też do rodziców apel: „Mam nadzieję, iż podzielacie moją wiarę w ogromną obietnicę, jaką przynoszą ze sobą na świat najmłodsi oraz że zechcecie odegrać swoją rolę w zapewnieniu im pełnej samorealizacji”.
Continue reading „Nauczycielu, czy dostrzegasz potencjał swoich uczniów?”
Paulo Coelho napisał: „Świat zmienia się pod wpływem twojego przykładu, nie opinii”. W sposób szczególny słowa te odnoszą się do nauczycieli i ich relacji z uczniami. Im młodsi uczniowie tym prezentowany przykład istotniejszy i wywierający większy wpływ na życie młodego człowieka. Z okazji rozpoczętego nowego roku szkolnego zachęcam nauczycieli do podjęcia trzech wyzwań:
W ostatnich latach na nowo mamy do czynienia z szeroką dyskusją na temat edukacji (od edukacji przedszkolnej począwszy). Mówimy o dzieciach zdolnych i potrzebie rozwijania ich potencjału. Szeroko dyskutujemy na temat miejsca dziecka w edukacji, ścierając poglądy mówiące o potrzebie uczenia dyscypliny i podporządkowania („by uczniowie nie wchodzili na głowę nauczycielom”), z poglądami dowodzącymi potrzeby włączania dzieci w sytuacje decyzyjne, rozstrzygające, angażujące dziecko i uczące przyjmowania na siebie odpowiedzialności.
William Arthur Ward napisał – „Słaby nauczyciel – opowiada. Dobry nauczyciel – wyjaśnia. Bardzo dobry nauczyciel – demonstruje. Genialny nauczyciel – inspiruje”. Przez wszystkie lata edukacji spotykamy na swojej drodze różnych nauczycieli. Jedni są dla nas inspiracją, inni źródłem lęku. Jedni budują naszą wiarę w siebie, a inni okaleczają naszą samoocenę na lata.
Continue reading „Za co jestem wdzięczna moim nauczycielom?”
W ciągu życia spotykamy wielu nauczycieli. Oceniamy ich bardzo różnie, w zależności od tego, jaki wpływ wywarli oni na nasze życie, losy edukacyjne, naszą samoocenę czy poczucie własnej wartości. Może zmotywowali nas do działania, do coraz większych wysiłków na rzecz własnego rozwoju, a może wręcz przeciwnie – zniechęcili do nauki określonego przedmiotu, bądź wobec edukacji generalnie, podcinali nam skrzydła nie wierząc, że stać nas na sukces.
Często zastanawiamy się nad tym, jak wychowywać młode pokolenie, jak „docierać” do młodych i w jaki sposób budować z nimi porozumienie, by wzmacniało to nasze więzi, wzajemne zaufanie i obustronny szacunek. Continue reading „W drodze do porozumienia – wprowadzenie do umowy z dzieckiem”
Nauczyciele – dobrze wykształceni, stale podnoszący swoje kwalifikacje, doskonalący się zawodowo – to grupa społeczna, która ma wszelkie kompetencje ku temu, by stać się liderami w swoich środowiskach. Współczesna szkoła pilnie potrzebuje liderów, którzy będą impulsem dla rozwoju uczniów, innych nauczycieli, wsparciem dla rodziny i dla środowiska lokalnego – ale to wcale nie jest takie proste! I niestety nie wszystkim się uda. Continue reading „Szkoła potrzebuje liderów”
Obserwuję polską edukacje od lat, dlatego zapytana o to, czego potrzebuje współczesna szkoła, dość szybko mogę stwierdzić, że zmian – unowocześnienia, wprowadzenia w świat nowych technologii i wykorzystania możliwości edukacyjnych, które niosą, odbudowania autorytetu nauczyciela, zwrócenia uwagi na relacje i atmosferę w grupie, a także dostosowania do zmian, jakie są udziałem współczesnych młodych ludzi. Continue reading „Czego potrzebuje współczesna szkoła?”