Od pewnego już czasu zgłębiam podstawy Analizy Transakcyjnej, a im lepiej ją poznaję, tym bardziej mam poczucie, że była mi bliska na długo przed tym, zanim ją poznałam. Badając pojęcie umów w różnych relacjach, także wychowawczych, analizując zagadnienia dialogu i komunikacji oraz trudności, które im towarzyszą, bliskie mi było poczucie, że cały proces budowania relacji, zrozumienia i zaufania to proces wymiany – doświadczeń, potrzeb, oczekiwań, zasobów itd.
Mamy dość skomplikowane czasy. Z jednej strony obserwujemy prymat jednostki, postulujemy indywidualizację, eksponujemy JA, dążymy do realizacji własnych celów (często bez oglądania się na innych), „wyścig szczurów”. Z drugiej strony zaś coraz bardziej ujawnia się potrzeba przynależności do grupy, chęć budowania wspólnoty dającej wsparcie i poczucie bezpieczeństwa.
Żyjemy w dobie nieustannie podsycanej rywalizacji, obecnego wokół nas współzawodnictwa, pogoni za sukcesem. Coraz silniej doświadczamy równocześnie potrzeby współpracy, porozumienia, spokoju w działaniu i możliwości zgodnej, pełnej zaufania pracy w zespole. Ken Robinson w swojej książce Kreatywne szkoły. Oddolna rewolucja, która zmienia edukację (Kraków 2015, Wyd. Element) wskazuje, że w edukacji jest miejsce na rywalizację, współzawodnictwo, tak jak w innych dziedzinach życia, ale podkreśla też, że edukacja, a przez nią człowiek, rozkwita w środowisku partnerstwa i współpracy. Continue reading „Współpraca zamiast rywalizacji”
W ciągu życia spotykamy wielu nauczycieli. Oceniamy ich bardzo różnie, w zależności od tego, jaki wpływ wywarli oni na nasze życie, losy edukacyjne, naszą samoocenę czy poczucie własnej wartości. Może zmotywowali nas do działania, do coraz większych wysiłków na rzecz własnego rozwoju, a może wręcz przeciwnie – zniechęcili do nauki określonego przedmiotu, bądź wobec edukacji generalnie, podcinali nam skrzydła nie wierząc, że stać nas na sukces.