Od pewnego już czasu zgłębiam podstawy Analizy Transakcyjnej, a im lepiej ją poznaję, tym bardziej mam poczucie, że była mi bliska na długo przed tym, zanim ją poznałam. Badając pojęcie umów w różnych relacjach, także wychowawczych, analizując zagadnienia dialogu i komunikacji oraz trudności, które im towarzyszą, bliskie mi było poczucie, że cały proces budowania relacji, zrozumienia i zaufania to proces wymiany – doświadczeń, potrzeb, oczekiwań, zasobów itd.
Na jednym z webinarów prowadzonych przez Grupę Spotkanie, jedna z Trenerek podzieliła się z nami cytatem ze słów Wiktora Osiatyńskiego:
„(…) Wstać rano, zrobić przedziałek i się odpieprzyć od siebie. Czyli nie mówić sobie: muszę to, tamto, owo, nie ustawiać sobie za wysoko poprzeczki i narzucać planów, którym nie można sprostać. Bez egoizmu, ale bardzo starannie, dbać o siebie i swoje własne uczucia. Poświęcać się temu co sprawia przyjemność. Ja zapisuje rano, co mam zrobić. A chwilę potem skreślam połowę. To bardzo ważne, by siebie samego nie nastawiać na dzień czy na całe życie tak ambitnie, że niepowodzenie będzie nieuniknione. Jeśli człowiek chce za dużo osiągnąć, zaplanować, zrealizować, to jest stale z siebie niezadowolony. A może po to, by być z siebie zadowolonym, wystarczy robić rzeczy, które są potrzebne, godziwe, warte, dobre, bez wymagania od siebie więcej, niż można osiągnąć.”
Empatia – określenie wprowadzone w 1897 roku przez Edwarda B. Titchenera na oznaczenie zdolności wczuwania się, porozumienia z drugim człowiekiem na poziomie emocji. Jest zdolnością bardzo pożądaną we współczesnym świecie, w czasie wszechobecnej obojętności, egotyzmu i braku wrażliwości. Empatia jest zdolnością rozpoznawania i współodczuwania stanów psychicznych innych osób. Definiowana bywa również jako zdolność do stawiania siebie w sytuacjach innych ludzi i uwzględniania tego stanu w relacjach z innymi.
Zbliżają się Walentynki. Niby zwykły dzień, a jednak wyjątkowy. Chcemy drobnymi gestami pokazać najbliższym jak bardzo ich kochamy. Kwiatki, czekoladki, świece, wyznania… (co tylko serce podpowie…).
Kiedy ostatnio zastanawialiście się nad tym czym dla Was jest miłość? Dla kogo ją rezerwujecie? Jak ją odbieracie i jak odbierają ją Wasi bliscy? Gdzie odnajdujecie ją w swych codziennych dniach?
Już za kilka dni Święta. Jeszcze gorączkowo poszukujemy ostatnich prezentów. Planujemy co ugotujemy, upieczemy, zastanawiamy się kiedy zdążymy z porządkami. Często zastanawiamy się nad tym, czy zdołamy wszystko zrobić na czas, czy przygotowane prezenty będą trafione, a nasi Bliscy szczęśliwi?
21 listopada obchodziliśmy Dzień Życzliwości. Wiele akcji związanych z tym dniem zrealizowały szkoły i przedszkola. Różne inicjatywy, pomysły, wydarzenia. Piękne intencje i szczere serducha! Nie mogę jednak pozbyć się uczucia, że taki dzień potrzebny jest co dzień! Życzliwości potrzebujemy przecież każdego dnia.
Kiedy przeczytałam o sposobie praktykowania wdzięczności i uważności stosowanym przez Mike’a Birbiglia (por. Narzędzia tytanów, warszawa 2017, s 657-658) pomyślałam, że to jest genialne w swej prostocie i oczywistości.
Mamy coraz częściej poczucie, że wokół nas jest mnóstwo zobojętnienia, brutalności i braku wrażliwości. Media atakują nas scenami przemocy, szeroko nagłaśniane są sytuacje ataków między rówieśnikami, coraz mniej interesujemy się ludźmi potrzebującymi, nie wspominając już o tym, że coraz rzadziej zachwycamy się pięknem naszego otoczenia – kwiatem, drzewem, krajobrazem… Zatracamy naszą naturalną wrażliwość i empatię. Nie trzeba pisać do czego nas to prowadzi…
Edukacja definiowana w najbardziej ogólny sposób to wspieranie dziecka w rozwoju (por. D. Waloszek). Siłą tej definicji jest fakt, że wskazuje ona na kwintesencję tego procesu i obejmuje szereg oddziaływań skierowanych na uczącego się / rozwijającego się człowieka.
Continue reading „Słów kilka o wspieraniu dziecka w rozwoju”